- Να κλιθούν μαζί και στους δύο αριθμούς τα παρακάτω ζεύγη: πρᾶον ἦθος,κακόνους πολίτης, ἀξιόχρεως δύναμις, αὐθάδης παῖς, ἡδίων ἕως
- Να γραφούν τα παραθετικά των εξής επιθέτων και επιρρημάτων (τα επίθετα και στα τρία γένη των τριών βαθμών ολογράφως): ἴδιος, ἰσχυρός. ἐπικίνδυνος, ὄψιος,ὀχυρός, ὀλίγος, καλός, ἡδύς, παλαιός, ἄσμενος.
- Να γραφεί η δοτική ενικού και πληθ. αρσενικού γένους των μετοχών: καθαιρῶν,ἀπαξιῶν, παραβάλλων, ἀναγγελῶν, διαβαλῶν, ἀφιείς, διαφανείς, ἐληλυθώς,ἀναγνούς, τεθνεώς.
- Να γραφούν η γενική και δοτική ενικού και πληθ. θηλυκού γένους των αντωνυμιών: τοιόσδε, τίς;, ποῖος, τις, πᾶς, ὅστις, ὅσπερ, μηδείς, ἐμός, οἷος.
- Να γίνει εγκλιτική αντικ. στο β΄ενικό προσ. ενεστώτα και αορ. ενεργ. και μέσης φωνής (όχι απαρ.και μετοχές) των ρημάτων: καθαιρῶ και κατέχω
- Να γίνει εγκλιτ. αντικ. στο β΄ενικό ενεστώτα ίδιας φωνής των ρημάτων: δέομαι,καταπλέω, ἐπιζῶ, καταχρῶμαι
- Να γίνει εγκλιτική αντικ. στο β΄ενικό αορ. μέσης φωνής των ρημάτων: ἀπαγγέλλωκαι καταψηφίζω
- Να γραφεί το γ΄ενικό προσ. οριστ. και προστ. παρακειμένου μέσης φωνής των ρημάτων: διακηρύττω, ἐπιλείπω, καταπείθω, ἐπαίρω, καταφαίνω.
- Να γίνει εγκλιτ. αντικ. στο β΄ενικό ενεστ. και αορ. ενεργ. φωνής των ρημάτων:ἐπόμνυμι, συνίστημι, προδίδωμι.
- Να γίνει εγκλιτ. αντικ. στο β΄ενικό ενεστώτα και αορ. μέσης φωνής των ρημάτων:ἐπιτίθημι και ὑφίημι.
- Να γίνει εγκλ. αντικ. στο β΄ενικό οριστ• ενεστ. (με απαρέμφατα και μετοχές) ίδιας φωνής των ρημάτων: ἐπέρχομαι, σύνοιδα, σύμφημι, πάρειμι
- Να γίνει εγκλ• αντικ. στο β΄ενικό αορ. β΄ίδιας φωνής των ρημάτων: καταβαίνω,καταρρέω, ἀποδιδράσκω, καταγιγνώσκω, καταδύομαι
- Να γίνει εγκλ. αντικ. στο γ΄ενικό ενεστ. (με απαρ. και μτχ) των ρημάτων:ἐπίσταμαι, ἐμπίμπλαμαι (ίδιας φωνής)
|
| |
|
|
- Να χαρακτηριστούν συντακτικώς οι υπογραμμισμένες λέξεις στα παραδείγματα που ακολουθούν:
α)Ἐγγύς Ἰταλίας κεῖται ἡ Σικελία, νῆσος εὐδαίμων καί πολυάνθρωπος
β) Γνῶμαι ἀμείνους εἰσί τῶν γεραιτέρων
γ)Ἡ ἡγεμονία ἐστί τῆς πόλεως
δ)Τό σιγᾶν ὁμολογοῦντος ἐστί
ε)Και ὁ ἀνήρ ὁ νεανίας προελθών τοῦ λοχαγοῦ πρότερος ἐπορεύετο.
στ ) Πολιά χρόνου μήνυσις, οὐ φρονήσεως
ζ)Ἕλληνες ἀεί παῖδές ἐστε
η) Ἡμετέρα αὐτῶν ἔργα οὐδείς ἔχει λέγειν
θ)Ἀλλ΄ὅπερ μέγιστον, καί τήν ψυχήν κρατίστην τῷ ἀνθρώπω ἐνέφυσε.
ι)Περικλῆς δυοῖν ἐγένετο μαθητής, Ἀναξαγόρου και Δάμωνος.
ια) Ὁ νόμος οὕτω τάττει, μή τόν μάντιν τοῦ στρατηγοῦ ἄρχειν ἀλλά τόν στρατηγόν τοῦ μάντεως.
ιβ) Εἰς τοῦτο θράσους καί ἀναιδείας ἀφῖκται.
ιγ) Λύπης ἰατρός ἐστιν ἀνθρώποις λόγος.
ιδ) Οὐδείς ἐστιν ἔνοχος δειλίας
ιε) Ἐπιστήμη ἐπιστήμης διάφορος
ιστ) Οὐκ ἔστι διδάσκαλος οὐδείς κρείττων τῆς ἀνάγκης
ιζ) Οὐδείς θεός ἀνθρώποις δύσνους.
ιη) Τοῦ ζῆν οὐδείς ὡς ὁ γηράσκων ἐρᾷ
ιθ) Τῇ βίᾳ πρόσεισιν ἔχθρας καί κίνδυνοι
κ) Φίλος συμπονῶν φίλῳ ἑαυτῷ πονεῖ.
κα) Τοῖς Ἀθηναίοις τότε τήν παραθαλασσίαν δῃοῦσι οἱ Λακεδαιμόνιοι τά πολλά ἡσύχαζον.
κβ) Ἡ πόλις βραχέα ἡσθεῖσα μεγάλα ζημιώσεται .
κγ) Ἄξω ὑμᾶς πέντε ἡμερῶν εἰς χωρίον ὅθεν ὄψεσθε θάλασσαν.
κδ)Χαλεπαί αἱ ὑμέτεραι φύσεις ἄρξαι.
κε) Ἐνόμιζον πολλούς προσχωρήσεσθαι μίσει τῶν Λακεδαιμονίων.
- Να χαρακτηρισθούν τα απαρέμφατα και να γραφεί το υποκείμενο τους.
α) Πολλούς οἶμαι ἀνθρώπους εἶναι οἵ οὔτε ἀσεβεῖν ἄν θέλοιεν οὔτε ἀδικεῖν οὔτ΄ἄν ψεύδοιντο ἑκόντες εἶναι.
β) Δίκαιον τοῖς ἄλλοις παρέχειν ἅ ἄν αὐτός ἀξιοῖ παρ΄αὐτῶν λαβεῖν.
γ) Οὗτοι οἱ ἄνδρες ἔφασαν οὐκ ἐπιτρέψειν ταῦτα.
δ) Κῦρος εἶπε τῷ Φαρναβάζῳ ἤ παραδοῦναι τούς πρέσβεις ἑαυτῷ ἤ μή οἴκαδε πω ἀποπέμψαι.
ε) Μίνως τό λῃστικόν καθῄρει ἐκ τῆς θαλάσσης τοῦ τάς προσόδους μᾶλλον ἰέναι αὐτῷ.
- Να αναγνωρισθούν οι μετοχές και να μετατραπούν σε δευτερεύουσες προτάσεις
α. Οἱ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοί μετεμέλοντο πρότερον οὐκ ἀναστάντες
β. Ἐπύθοντο τῆς Πύλου κατειλημμένης.
γ.Τούς φίλους εὐεργετοῦντες καί τούς ἐχθρούς δυνήσεσθε κολάζειν.
δ.Οἱ δέ οὐ βοηθήσαντες, δέον, ὑγιεῖς ἀπῆλθον.
ε.Τοῦτον οὖν λαβόντες οὐ τιμωρήσεσθε;
στ. Ὁ Κῦρος ἅτε παῖς ὤν φιλόκαλος ἥδετο τῇ στολῇ.
ζ.Τούτων λεχθέντων ἐδίδοσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι τοῖς συμμάχοις λόγον.
η.Σωθέντες μέν γάρ ἴσως ἄν αὖθις ἔτι ποτέ ἐν καιρῷ ὑμῖν γενοίμεθα.
θ.Μένουσι δέ αὐτοῦ οὐδέ μιᾶς ἡμέρας ἐστίν ἡμῖν τά ἐπιτήδεια.
ι.Ἐπιόντος τοῦ θανάτου τό μέν θνητόν ἀνθρώπου ἀποθνῄσκει, τό δέ ἀθάνατον ζῶν καί ἀδιάφθορον οἴχεται ἀπιόν.
- Να αναγνωρισθούν οι δευτερεύουσες προτάσεις στα παραδείγματα που ακολουθούν.
α)Λύσανδρος τοῖς συμπρᾶξαί τι δεομένοις σαφῶς ἔλεγεν ὅτι ἔλαττον ἕξοιεν εἰ αὐτός παρείη.
β)Σεύθης ἔλεγεν ὅτι, εἰ μή καταβήσονται οἰκήσοντες, κατακαύσει τάς κώμας.
γ)Κόνων τόν Φαρνάβαζον ἐδίδασκεν ὡς οὕτω μέν ποιοῦντι πᾶσαι αἱ πόλεις αὐτῷ φίλιαι ἔσοιντο, εἰ δέ δουλοῦσθαι βουλόμενος φανερός ἔσοιτο ἔλεγεν ὅτι μία ἑκάστη πολλά πράγματα ἱκανή εἴη παρέχειν καί κίνδυνος εἴη μή καί οἱ Ἕλληνες, εἰ ταῦτα αἴσθοιντο, συσταῖεν.
δ)Οὐκ ἠσχύνθη, εἰ τοιοῦτον κακόν ἐποίει.
ε) Μένων ὁ Θετταλός δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν ἄρχειν, ὅπως πλείω λαμβάνοι.
στ)Ξυμμαχίαν ἐποιήσαντο, ἐπί τοῖσδε, ὥστε μήτε Ἀμπρακιώτας στρατεύειν ἐπί Πελοποννησίους μήτε Ἀκαρνᾶνας ἐπ΄Ἀθηναίους.
ζ)Εἴ τις αὐτῷ περί του ἀντιλέγοι, ἐπί τήν ὑπόθεσιν ἐπανῆγεν ἄν πάντα τόν λόγον.
η)Ὅτῳ σοφία μή προσείη, οὐκ ἄν εὐδαίμων ποτέ γένοιτο.
θ) Πολλοί ἄνθρωποι ἀποθνῄσκουσι πρότερον, πρίν δῆλοι γίγνεσθαι οἷοι ἦσαν.
ι)Ἐβουλεύετο ὅ,τι χρήσαιτο τῷ πράγματι.
ια)Ἀφίεμέν σε, ὦ Σώκρατες, ἐπί τούτῳ μέντοι, ἐφ΄ὧτε μηκέτι φιλοσοφεῖν.
ιβ)Καλόν τί ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, καί οἷον ἄρχειν ἀνθρώπου.
ιγ)Ἀγησίαλος ἔλεγεν ὅτι, εἰ βλαβερά πεπραχώς εἴη, δίκαιος εἴη ζημιοῦσθαι.
ιδ) Ποτειδαιᾶται ἔπεμψαν καί παρ΄Ἀθηναίους πρέσβεις εἴ πως πείσειαν σφῶν περι μή νεωτερίζειν.
|
|
